ಆಧುನಿಕ ತಲ್ಲಣಗಳ ಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರಣ

(ರಾಜಾರಾಂ ತಲ್ಲೂರು ಅವರ ಲೇಖನಗಳ ಸಂಗ್ರಹಕ್ಕಾಗಿ ಬರೆದ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳು)

ಇಂದು ನಮ್ಮೆದುರಿಗೆ ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಂದು ಪ್ರವಚನ, ಗಳಿಗೆಗೊಂದು ನಿರ್ವಚನ ಹುಟ್ಟುತ್ತಿದೆ. ಆಧುನಿಕ ಮನುಷ್ಯ ಮಾಹಿತಿ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ಅದರ ಸತ್ಯಾಸತ್ಯತೆಯನ್ನು ಅರಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಇಡೀ ಸಮಾಜವೇ ಬಲ, ಎಡ, ನಡ ಎಂಬ ಅನೇಕ ಧೃವೀಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿದೆ ಮತ್ತು ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಾಗಿದೆ. ಇಂತಹ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಸಂಯಮಿಗಳಾಗಿ ತಿಳುವಳಿಯನ್ನು ನೀಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಲ್ಲಣಗಳನ್ನು, ಕಾತರಗಳನ್ನು ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಉಣಬಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಂಕಟವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಒಟ್ಟು ಸಮಾಜವು ವಾದ-ವಿವಾದಗಳ, ದ್ವೇಷ-ಕದನಗಳ ತಾಣವಾಗಿದೆ. ನಿನ್ನೆಯ ವರೆಗೂ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿದ್ದವರು ಇಂದು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಬಾವುಟಗಳ ಅಡಿಯಾಗಿ ಒಬ್ಬರ ವಿರುದ್ಧ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಚೀರುತ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ. ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನಗಳಿಗೆ ಒಂದು ವಾದದ, ಒಂದು ವಿವಾದದ ಎಲ್ಲಾ ಮಗ್ಗುಲುಗಳ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಅದರಾಳಕ್ಕಿಳಿದು ತಿಳಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕೆಲವು ಪತ್ರಕರ್ತರು ಮಾತ್ರ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ. ಅಂತಹವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಬೆರಳೆಣಿಕೆಯದು ಅಷ್ಟೇ. ಆ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಹೆಸರು ರಾಜಾರಾಂ ತಲ್ಲೂರು ಅವರದ್ದು.

Advertisements

ಚಿನ್ನದಂತವನು…

ಅವನು ಖಂಡಿತ ಗೆಳೆಯ ಅಲ್ಲ… ಗುರು. ನನ್ನಂತಹ ಅನೇಕರನ್ನು ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಸಿದ, ದಾರಿ ತೋರಿದ ಮಾಂತ್ರಿಕ. ತನ್ನೆದುರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೇ ಹಂಚುವ ಹೃದಯವಂತ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಅವನು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪಾಲಿನ ಚಿನ್ನ.
ಇಷ್ಟು ಹೇಳಿದರೆ ಕಾಸರಗೋಡು ಚಿನ್ನನ ಕುರಿತು ಎಲ್ಲ ಮಾತು ಆಡಿ ಮುಗಿಸಿದಂತೆ. ಆದರೆ ನಮಗೆ ಇಂತಹ ಗುರು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು, ಅವನಿಂದ ಕಲಿತದ್ದು ಹೇಗೆಂದು ಹೇಳಬೇಕಲ್ಲ. ಆ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕ್ಲುಪ್ತವಾಗಿ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ.

*”ಕಿತ್ತಲೆಯ ಕಳವಳ”*
ಆಟಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧವಿದ್ದೆವು.
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿತ್ತ ಕಿತ್ತಳೆ ಇತ್ತು.
ಅಡಗಿ ತಿನ್ನಲು ಹಣ್ಣು
ತಾಣ ಹುಡುಕುತ್ತಿತ್ತು ಎಳೆಗಣ್ಣು.

ಆಗವರು ಬಂದರು…
ಠಕ್ ಠಿಕ್ ಠಕ್ ಠಿಕ್
ಬೂಟುಗಾಲಿನ ನಾದದವರು.
ಕಲ್ಲಂಗಡಿಯ ಸಮವಸ್ತ್ರ ತೊಟ್ಟವರು.
ಸಾಲು ಸಾಲು ದೈತ್ಯರು.
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಫರಂಗಿ ಗನ್ನು
ಸಿಟ್ಟು ತುಂಬಿದ ಕೆಂಗಣ್ಣು
ಸಿಡಿದಿತ್ತು ಶತಮಾನಗಳ ಹಳೆಯ ಹುಣ್ಣು

ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಬೆರಗುಗಣ್ಣು
ಬಿದ್ದಿತ್ತು ಬುಡಕಡಿದ ಬಾಳೆಯ ಹಾಗೆ
ಆಟಗಳೆಲ್ಲ ಇನ್ನು ಮುಗಿದ ಹಾಗೆ

ಮಗುವಿನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ
ಕಿತ್ತಳೆ ಕೇಳಿತ್ತು…
_”ಇನ್ನು ನನ್ನ ಚರ್ಮಕ್ಕೆ
ಅಂಟಿದ ನೆತ್ತರು
ಒರೆಸಲು ತರುವವರಾರು
ಅರೇಬಿಯಾದ ಅತ್ತರು?”_

– ಬಿ.ಸುರೇಶ
(೩೧ ಜುಲೈ ೨೦೧೬)
(ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಹೆಣವಾದ ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮನ ಪೋಟೊ ನೋಡಿ.)

ನಾ ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ

ಟಿಪ್ಪಣಿ:

ಟಿವಿ ಧಾರಾವಾಹಿ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂದರೆ ಅದು ಮನಸ್ಸು ಗಿರಗಿಟ್ಲೆ ಆಗುವ ಕೆಲಸ.

ಅಂತಹ ಗಿರಗಿಟ್ಲೆ ಸಮಯ ದಾಟಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾ ಕಂಡುಕೊಂಡ ಮಾರ್ಗ ಇದು.

ನಾ ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ

ಮೂಲ: ಪ್ಯಾಬ್ಲೋ ನೆರೂಡಾ

ಭಾವಾನುವಾದ: ಬಿ.ಸುರೇಶ

ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಅಪವಾದ ಎಂಬಂತೆ ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಮಾತ್ರ ಪ್ರೀತಿಸುವೆನಷ್ಟೇ…
ಪ್ರೀತಿಸುವುದರಿಂದ ಪ್ರೀತಿಸದ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗುವೆ ಅಷ್ಟೆ…
ಕಾಯುವುದರಿಂದ ಕಾಯದಿರುವಂತಾಗುವೆ ಅಷ್ಟೇ…
ಕೊರೆವ ಮಂಜಿನ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಉರಿವ ಬೆಂಕಿಯ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗುವೆ ಅಷ್ಟೇ…

ಪ್ರೀತಿ ಏಕೆಂದರೆ ನನಗಿರುವುದು ಪ್ರೀತಿಯಷ್ಟೇ..
ದ್ವೇಷಿಸುವೆನಾದರೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ದ್ವೇಷಿಸುವೆನಷ್ಟೇ…
ಬಾಗುವೆನಷ್ಟೆಂದರೆ ಅದು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರಮಾಣದಷ್ಟೇ…
ಕಂಡಿಲ್ಲವಾದರೂ ನನ್ನದು ಕುರುಡು ಪ್ರೀತಿಯಷ್ಟೇ…

ಬರಲಿರುವ ಬೆಳಕು ನನ್ನ ನುಂಗಬಹುದಷ್ಟೇ…
ಹೃದಯವನು ಬೆಳಕಿನ ಕ್ರೌರ್ಯವದು ಸುಡುವುದಷ್ಟೇ…
ಒಳಗಿನ ಬೀಗದ ಕೈ ಕೊಂಡೊಯ್ದ ಮೇಲಾದರು ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸುವುದಷ್ಟೇ…

ಈ ಕಥನದಲ್ಲಿ ಸಾಯುವವ ನಾನಷ್ಟೇ..
ನಾ ಸಾಯುವುದು ಪ್ರೀತಿಗಷ್ಟೇ…
ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವೆನಷ್ಟೇ…
ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಬೆಂಕಿಯೊಡನೆ ರಕ್ತದ ಬೆರೆತು ಹರಿವ ನದಿ ಎಂಬುದೂ ಸತ್ಯವಷ್ಟೇ…

(ಪ್ಯಾಬ್ಲೊ ನೆರೂಡನ ಪದ್ಯದ ಭಾವಾನುವಾದ ಬಿ.ಸುರೇಶ)
(- ೨೫ ಫೆಬ್ರವರಿ ೨೦೧೭ ರಾತ್ರಿ ೧.೩೦)

ಮೂಲ ಕವನದ ಪಾಠ:
I do not love you except because I love you;
I go from loving to not loving you,
From waiting to not waiting for you
My heart moves from cold to fire.

I love you only because it’s you the one I love;
I hate you deeply, and hating you
Bend to you, and the measure of my changing love for you
Is that I do not see you but love you blindly.

Maybe January light will consume
My heart with its cruel
Ray, stealing my key to true calm.

In this part of the story I am the one who
Dies, the only one, and I will die of love because I love you,
Because I love you, Love, in fire and blood.

by Pablo Neruda

ಹೋಗದಿರು ದೂರ

ಟಿಪ್ಪಣಿ: ಟೆಲಿವಿಷನ್ ಧಾರಾವಾಹಿಗಳ ಬರಹ ಎಂಬುದು ನಿರಂತರ ಶ್ರಮದ ಕೆಲಸ. ಅಂತಹ ಶ್ರಮದಿಂದ ಆಗುವ ಆಯಾಸ ಕಳೆಯಲು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹುರುಪುಗೊಳಿಸಲು ನಾನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಇಂತಹ ಅಪರೂಪದ ಕವಿಗಳ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಭಾವಾನುವಾದಕ್ಕೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ. ಅಂತಹ ಒಂದು ಪ್ರಯತ್ನದ ಫಲ ಇದು.

ಹೋಗದಿರು ದೂರ

ಮೂಲ: ಪ್ಯಾಬ್ಲೋ ನೆರೂಡಾ

ಭಾವಾನುವಾದ : ಬಿ.ಸುರೇಶ

ಹೋಗದಿರು ದೂರ, ಒಂದು ದಿನಕ್ಕಾದರೂ ಸರಿ, ಏಕೆಂದರೆ…
ಏಕೆಂದರೆ, ಪದಗಳಿಲ್ಲ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲು; ದಿನವೆಂಬುದು ದೀರ್ಘ – ಸುದೀರ್ಘ
ಕಾಯ ಕಾಯುವುದು ಖಾಲಿ ನಿಲ್ದಾಣದಂತೆ
ರೈಲುಗಳು ಇನ್ನೆಲ್ಲೋ ಮಲಗಿರುವಂತೆ…

ಬಿಟ್ಟೋಡದಿರು, ಕ್ಷಣಕ್ಕಾದರೂ ಸರಿ, ಏಕೆಂದರೆ…
ಏಕೆಂದರೆ, ಕಾತರದ ಹನಿಗಳು ಕೂಡಿ ಹರಿವುದು ನಿರಂತರ
ಮನೆ ಅರಸುವ ಹೊಗೆಯದು ಸುಳಿ ಸುಳಿದು
ನೆಲೆಸುವುದು ಒಳಗೆ ಹೃದಯ ಕಿವುಚುವ ಹಾಗೆ

ಓಹ್! ಸಮುದ್ರತೀರದಲಿ ನೆರಳು ಮುಳಗದಿರಲಿ
ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಯದು ಖಾಲಿ ದಿಗಂತ ನೋಡಿ ಮಿಟುಕದಿರಲಿ
ಬಿಟ್ಟಿರದಿರು ಕ್ಷಣ ಕೂಡ ಓ! ಪ್ರೇಮವೇ…

ಏಕೆಂದರೆ
ಏಕೆಂದರೆ…
ನೀನಗಲಿದ ಕ್ಷಣದಲಿ
ಅರಸುವೆ ಭೂಮಂಡಲವೆಲ್ಲಾ
ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸಂತೆಯಲಿ
ಬರುವೆಯೋ? ಬಾರದಿರುವೆಯೋ?
ಒಲವಿಗೆ ಸಾವೊಂದನೆ ಉಳಿಸುವೆಯೋ?
(೨೬ ಫೆಬ್ರವರಿ ೨೦೧೭ ಅಪರಾಹ್ನ: ೧೨.೩೦)

ಮೂಲ ಪದ್ಯದ ಪಾಠ:
Don’t go far off, not even for a day, because …
because … I don’t know how to say it: a day is long
and I will be waiting for you, as in an empty station
when the trains are parked off somewhere else, asleep.

Don’t leave me, even for an hour, because
then the little drops of anguish will all run together,
the smoke that roams looking for a home will drift
into me, choking my lost heart.

Oh, may your silhouette never dissolve on the beach;
may your eyelids never flutter into the empty distance.
Don’t leave me for a second, my dearest,

because in that moment you’ll have gone so far
I’ll wander mazily over all the earth, asking,
Will you come back? Will you leave me here, dying?

by Pablo NerudaNeruda

ಜನಪರತೆಯ ಸೋಗು ಹಾಗೂ ‘ಜನಪ್ರಿಯ ಮುಖ’ ಹೊತ್ತ ಸೋಗಲಾಡಿಗಳು

ಈಚೆಗೆ ಅನೇಕ ಜನಪ್ರಿಯ ನಾಯಕರು ಕಿರುತೆರೆಯ ಮೂಲಕ ಸಮಾಜದ ಓರೆಕೋರೆಗಳನ್ನು ತಿದ್ದುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಏಕಕಾಲಕ್ಕೆ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲೂ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಇದು ಉತ್ತಮ ಕೆಲಸವೇ. ‘ಜನಪ್ರಿಯ ಎನಿಸಿಕೊಂಡ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಆಡುವ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳುವ ಕಿವಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾದರೆ ಆಗಲಿ’ ಎಂದು ಆಸೆ ಪಡುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳ ಹಿಂದೆ ಇರುವ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಹೇಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಗಮನಿಸಬೇಕಿದೆ.

ನೀನೂ ಸಾಯುತ್ತೀ, ನಿಧಾನವಾಗಿ….

ನೀನೂ ಸಾಯುತ್ತೀ, ನಿಧಾನವಾಗಿ
ಮೂಲ: ಪ್ಯಾಬ್ಲೊ ನೆರೂಡ
ಭಾವಾನುವಾದ: ಬಿ.ಸುರೇಶ

ನೀನೂ ಸಾಯುತ್ತೀ, ನಿಧಾನವಾಗಿ…
ಹೊಸ ತಾಣಗಳ ಕಾಣದಿದ್ದರೆ,
ಹೊಸ ಓದು ಮಾಡದಿದ್ದರೆ,
ಹೊಸ ಹೊಸ ದನಿಗಳ ಕೇಳದಿದ್ದರೆ…
ಖಂಡಿತ, ನೀನು ಸಾಯುತ್ತೀ ನಿಧಾನವಾಗಿ.

ಹೌದು, ನೀನೂ ಸಾಯುತ್ತೀ ನಿಧಾನವಾಗಿ…
ಅವವೇ ಚಟಗಳಿಗೆ ದಾಸನಾಗಿದ್ದರೆ,
ಅದದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ,
ಅವವೇ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತೊಡುತ್ತಾ ಇದ್ದರೆ…
ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲ, ನೀನು ಸಾಯುತ್ತೀ ನಿಧಾನವಾಗಿ.

ನಿಜ, ನೀನೂ ಸತ್ತೇ ಸಾಯುತ್ತೀ ನಿಧಾನವಾಗಿ…
ನಿನಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಒದಗಿಸದ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ,
ನಿನಗಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ನಟಿಸುತ್ತಾ ಪ್ರೀತಿಸುವವರ ಜೊತೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ,
ನಿನ್ನ ಗಮ್ಯದ ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಹೊಲಬಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ,
ನಿನ್ನ ನಿತ್ಯ ಪ್ರವಚನಕಾರರ ಮಾತು ಮೀರದಿದ್ದರೆ,
ನಿನ್ನೆಲ್ಲೆಗಳ ಮೀರಿ ಹಾರುವ ಕನಸೂ ಕಾಣದಿದ್ದರೆ…
ಡೌಟೇ ಬೇಡ ಗೆಳೆಯಾ… ನೀನು
ನಿಧ ನಿಧಾನವಾಗಿ…
ಇಂಚು ಇಂಚಾಗಿ…
ನಿತ್ಯ ಸಾಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೀ…
– *** –
(ಭಾವಾನುವಾದದ ದಿನಾಂಕ: ೧೨ ಜನವರಿ ೨೦೧೬)

Original for reference:
You start dying slowly – By Pablo Neruda

You start dying slowly
if you do not travel,
if you do not read,
If you do not listen to the sounds of life,
If you do not appreciate yourself.

You start dying slowly
When you kill your self-esteem;
When you do not let others help you.

You start dying slowly
If you become a slave of your habits,
Walking everyday on the same paths…
If you do not change your routine,
If you do not wear different colours
Or you do not speak to those you don’t know.

You start dying slowly
If you avoid to feel passion
And their turbulent emotions;
Those which make your eyes glisten
And your heart beat fast.

You start dying slowly
If you do not change your life when you are not satisfied with your job, or with your love,
If you do not risk what is safe for the uncertain,
If you do not go after a dream,
If you do not allow yourself,
At least once in your lifetime,
To run away from sensible advice…

~ Pablo Neruda